Thule Tarikatı
Mitolojinin Gölgesinde Doğan Ezoterik Siyasi Bir Yapının Anatomisi
Thule tarikatı, modern dünyanın karmaşasında antik çağlardan kalma bir üstün ırk miti yaratmaya çalışan, ezoterik sembollerle politik önyargıları harmanlayan ve sonunda tarihsel bir trajedinin arka planını oluşturan karanlık bir örgüt olarak ortaya çıkmıştı; çünkü bu topluluk, kendisini yalnızca bir düşünce kulübü olarak değil, “kayıp kıtanın çocukları” olduğuna inanan seçkin bir ruhsal sınıf gibi tanımlayarak, bilimsel temeli olmayan ırk teorilerini gizemci öğretilerle besleyen tehlikeli bir ideolojik alan yaratmıştı. Thule adını, antik Yunan ve Roma kaynaklarında geçen, dünyanın kuzey ucunda yer aldığı hayal edilen efsanevi bir toprak parçasından alıyordu; bu bölgenin insanlık tarihinde “ilk ve saf Aryan uygarlığının yurdu” olduğuna inanılıyor, böylece mitolojik bir coğrafya üzerinden modern bir kimlik kurgulanıyordu. Bu topluluk için Thule, sadece bir yer adı değil, aynı zamanda bir “arınmış köken”, bir “üstün başlangıç noktası” ve tarihin çoğul gerçekliğini görmezden gelen tehlikeli bir ırksal masaldı.
1910’ların Almanya’sı savaş yenilgisi, ekonomik çöküş ve kimlik krizi içinde savrulurken Thule tarikatı kendisini kaybolmuş bir ulusun ruhunu yeniden uyandırmaya çalışan gizli bir kardeşlik olarak sunuyor, ama bu mistik örtünün altında yoğun biçimde antisemit, ayrımcı ve paranoyak bir söylem üretiyordu. Topluluğun toplantılarında eski Germen sembollerini taşıyan ritüeller yapılır, okült metinler ırksal “bilim” adı altında okunur, tarih dışı tezler bir tür kutsal hakikat gibi dolaşıma sokulurdu. Bu yapı, mistik görünen ama politik sonuçları ağır olan bir düşünsel zemin hazırlıyordu. Thule tarikatı zamanla yalnızca bir ezoterik kulüp olmaktan çıkıp siyasetin kapılarına dayanmış, Weimar döneminin çalkantılı atmosferinde milliyetçi ırkçı örgütlerin çoğuyla bağlantı kurmuştu. Tarikat üyeleri arasında gazeteciler, aristokratlar, akademisyenler ve paramiliter grupların temsilcileri bulunuyordu; böylece sembollerin ardına saklanmış ideoloji, bir ülkenin kriz anında hızla kitle psikolojisini şekillendiren bir araca dönüşüyordu. Thule’nin asıl tehlikeli yanı, mistik söylemleri bir “özel bilgi”, bir “seçilmişlik duygusu” olarak sunması ve bu duyguyu politik şiddeti meşrulaştıran bir zemine dönüştürmesiydi.
Bu topluluğun en karanlık sayfası ise, sonraki yıllarda Almanya’da yükselişe geçen siyasi hareketlerle kurduğu bağlantılarda ortaya çıktı. Thule çevresi, tarihsel açıdan bakıldığında, radikal milliyetçiliğin belirli figürlerini etkileyen bir arkaplan sağladı; bazı üyelerin ileride Nazi Partisi'nin erken dönem oluşumlarında yer aldığı biliniyor. Bu durum tarikatı, “okültizm ile aşırı ideolojinin birleştiği bir laboratuvar” olarak tanımlanabilir hale getiriyor, çünkü Thule’nin mistik köken romantizmi zamanla modern bir totaliter kimlik inşasının büyülü ama zehirli hamuruna karışmıştı.
Thule’nin tarihsel gerçekliği ile etrafında oluşan efsaneleri birbirinden ayırmak da önemlidir; çünkü bu topluluk sonradan popüler kültürde abartılı biçimde “gizli bir dünya örgütü” gibi anlatılmış olsa da tarihsel belgeler, Thule’nin daha çok bir ideolojik çekirdek işlevi gördüğünü, okült sembollerin ise daha çok politik motivasyonu süsleyen bir teatral örtü olduğunu gösterir. Yine de bu teatral örtü, 20. yüzyılın en korkunç ideolojik inşalarından birine psikolojik zemin hazırlaması açısından hafife alınamaz. Thule’nin asıl tehlikesi, mitolojiyi gerçeğin yerine koyması, sembolleri bilimmiş gibi sunması ve dışlayıcı şiddeti “kutsal misyon” olarak çerçeveleyen bir bilinç üretmesiydi.
Sonuçta Thule tarikatı, antik dünyanın hayalî bir mekanından aldığı ismi, modern dünyanın kırılgan insan ruhunda manipülatif bir araca dönüştüren, okült merak ile politik nefretin kesiştiği nadir ve ürpertici noktalardan biridir. Bu yapı bize şunu hatırlatır: mitolojik semboller güzeldir, derindir, ruhsaldır; fakat bir ideolojinin karanlık emellerine hizmet ettiği an, insanın kendi yarattığı mit tarafından esir alınmasına yol açabilir. Thule’nin trajedisi, tam olarak bu dönüşümün hikayesidir.
