Dünyanın seri üretilen ilk motosikleti. Motorlu taşıt tarihinin sisli başlangıcında, henüz “motosiklet” kelimesi bile yerleşmemişken, Hildebrand & Wolfmüller sahneye çıkan bir makine değil, adeta yürümeyi öğrenen bir çağ gibiydi; bu araç ne bisikletin uzantısıydı ne de at arabasının türevi, kendi başına yeni bir varlık olarak ortaya çıkmış, insanın hızla kurduğu ilk gerçek bağlardan birini temsil etmişti.
1894 yılında Almanya’da geliştirilen bu model, su soğutmalı, yatay yerleştirilmiş çift silindirli, dört zamanlı bir motor taşıyor, yaklaşık 1.488 cc hacmiyle bugünün ölçülerine göre bile şaşırtıcı bir ciddiyet sergiliyordu; yaklaşık 2,5 beygir gücü üreten bu motor, zincir ya da kayış kullanmadan, piston kollarını doğrudan arka tekerleğe bağlayan mekanik bir sistemle çalışıyor, bu da makineyi hem ilkel hem de mühendislik açısından cesur kılıyordu.
Debriyaj yoktu, vites yoktu, gaz kolu bugünkü anlamıyla henüz icat edilmemişti; sürüş, makineyle pazarlık yapmak gibiydi ve bu yüzden Hildebrand & Wolfmüller’i kullanan kişi bir sürücü değil, makinenin ritmini öğrenen bir yol arkadaşıydı. Fren sistemi son derece sınırlıydı, süspansiyon neredeyse yoktu ve buna rağmen bu motosiklet 45 km/s civarında bir hıza ulaşabiliyordu ki, o dönem için bu hız, insan algısında zamanın kısalması anlamına geliyordu.
Bu model yalnızca teknik bir ilk değil, kültürel bir kırılmaydı; çünkü seri üretim fikriyle üretilmiş, satılmış ve şehir sokaklarına çıkmış ilk motosiklet olarak, bireysel hareket özgürlüğünün mekanik temelini atmıştı. Kısa ömürlü oldu, üretimi sadece birkaç yıl sürdü, ama arkasında bıraktığı iz, bugün hala iki tekerlekli her makinede yankılanıyor.
