"Bir halkın annesi bazen bir dişi kurttur.”
Zamanın sisli çağlarında, Orta Asya’nın rüzgarla savrulan bozkırlarında bir savaş patlak verdi. Türk boyları, düşmanlarının sayıca çokluğu karşısında büyük bir yenilgiye uğradı. Köyler yakıldı, yurtlar yağmalandı, insanlar kılıçtan geçirildi. Geriye sadece bir tek çocuk kaldı kanlar içinde, yaralı, ama hala nefes alan bir çocuk. İşte o çocuk, Türk soyunun yeniden doğacağı tohumdu.
Rüzgarın uğultusuna karışan iniltilerini yalnızca doğa duydu. Bir gece vakti, ay ışığı bozkırın üzerine gümüş bir sessizlik sererken, uzaklardan bir uluma duyuldu. Bu uluma, gökyüzüne yükselen bir dua gibiydi. Bir dişi kurt yaralı çocuğun yanına geldi. Çocuğun kan kokusuna değil, kalbindeki yaşam kıvılcımına yöneldi. Onu yavaşça kavradı, mağarasına götürdü ve sütüyle beslemeye başladı. O dişi kurdun adı Asena idi. Asena, sadece bir hayvan değil, Tanrı’nın elçisiydi. Yeryüzü tükenmişken, Tanrı gökyüzünden bir umut gönderdi
ve o umut, Asena’nın rahminde şekillendi.
Yıllar geçti. Çocuk büyüdü, Asena’nın kucağında hem insan hem kurt gibi yaşamayı öğrendi. Rüzgarla konuşmayı, yıldızları dinlemeyi, karın altında bile umudu görmeyi öğrendi. Asena onu büyütürken, Tanrı onlara göz kulak oluyordu. Bir gece, gökyüzü mavi bir ışıkla parladı. O ışık Asena’nın üzerine düştü ve Asena bir ilahi varlığa dönüştü. Rivayete göre Tanrı, ona “Soyunu sürdür, bu halk yeniden yükselecek” dedi. Asena o gece on çocuk doğurdu. Bu çocukların her biri farklı bir Türk boyunun atası sayıldı. Böylece Türk milleti yeniden doğdu.
Demirin Simgesi ve Göktürklerin Doğuşu
Asena’nın soyundan gelenler, zamanla Göktürkler olarak anıldı. Kurt başı, onların bayrağında ve mühürlerinde kutsal bir simge haline geldi. Çünkü o baş, yeniden doğuşun, dirilişin ve özgürlüğün sembolüydü. Her savaşta, her zorlukta, Türkler göğe bakıp Asena’yı hatırladı: “Bir kurt bizi bulmuştu, bir kurt bizi kurtarır.”
Ergenekon’dan çıkış destanında bile, dağları eriten demirciye yol gösteren, kurtulacak halkın önünde yürüyen bir bozkurt vardır. O kurt Asena’nın soyundandır. Onun uluması, demiri eriten ateşin içine karışan Tanrısal bir çağrıdır.
Asena’nın Ruhani Anlamı
Asena, yalnızca bir mitolojik kahraman değil, dişil bilincin yüce sembolüdür. O; koruyandır, şifacıdır, öğretendir, yeniden doğurandır. Türk mitolojisinde dişi kurt figürü, “dişil güç yaratıcı enerji ana ruh” olarak yer alır. Asena, her zaman karanlıkta kalanları bulur, yaralı olanı korur, umutsuzu ayağa kaldırır. Bu yönüyle, sadece bir kurt değil; aynı zamanda insanlığın içindeki kurtarıcı anne arketipidir.
O, kadının güçlü tarafını temsil eder: Toprağın sabrını, rüzgarın direncini, suyun merhametini taşır ve bu yüzden Türk halkı, yüzyıllar boyunca bir uluma duyduğunda sadece bir kurt değil, Asena’nın nefesini duymuştur.
Gökyüzüne Yükselen Miras
Bugün bile Türk kültüründe “bozkurt” motifi yalnızca bir hayvan değildir. O, Asena’nın soyunun hatırasıdır. Bir lider cesur olduğunda, “kurt gibi” denir. Bir kadın güçlü ve koruyucu olduğunda, “Asena gibi” denir. Çünkü Asena’nın mirası sadece efsanelerde kalmadı; milletin damarlarında, kadınların kalbinde, erkeklerin cesaretinde yaşamaya devam etti. Ve her gece, bozkırın sessizliğinde bir kurt uluduğunda, o ses hala binlerce yıl öncesinin hikayesini fısıldar: “Ben Asena’yım. Siz benim çocuklarımsınız. Düşseniz de, yeniden doğarsınız.”
Asena efsanesi, Türk mitolojisinin kalbinde yanan en eski ve en kutsal ateştir. O, Türk halkına “yeniden doğma” gücünü öğretmiştir. Bir annenin sevgisinden doğan bir milletin hikayesidir bu. Ve bu hikaye, gökyüzündeki her dolunayda yeniden anlatılır.
Araştıran, Yazan
Serkan ÖZKAN
