İçten Gelen Dengenin Psikolojisi ve Ruhsal Katmanları
Spiritüalist eğilim gösteren insanların çoğu, bulundukları ortamlarda fark edilir bir duruş sergiler. Sesleri yüksek değildir fakat varlıkları hissedilir. Kendilerini kanıtlamazlar fakat güven uyandırırlar. Bu durum çoğu zaman yanlış anlaşılır. “Çok özgüvenliler”, “hiçbir şeyden etkilenmiyorlar” ya da “her şeye hazırlıklılar” gibi etiketlerle tanımlanırlar. Oysa bu özgüven, klasik anlamda bir cesaret veya dışsal başarıya dayanan bir yapı değildir. Bu özgüven, içsel bir denge halinin dışa yansımasıdır. İç Referans Noktasının Kurulması Modern dünyada özgüven genellikle dış referanslarla şekillenir beğenilmek, onaylanmak, takdir edilmek, doğru bulunmak Spiritüalist yaklaşım, zamanla bu referansları içeri taşır.
İnsan şunu öğrenir
“Ben kim olduğumu başkalarının tepkileriyle tanımlamak zorunda değilim.” Bu fark edişten sonra eleştiri yıkıcı olmaz, övgü bağımlılık yaratmaz, reddedilmek öz değeri sarsmaz, Böyle bir iç yapıdan doğan duruş, dışarıdan özgüven olarak algılanır.
Kontrol İhtiyacının Çözülmesi
Özgüven eksikliğinin büyük bir bölümü, belirsizlik korkusundan beslenir. Bilinmeyene karşı verilen refleks ise kontrol etmektir.
Spiritüalist bakışta şu kabul yerleşir
“Her şeyi kontrol edemem ve bu bir eksiklik değildir.” Bu kabul kaygıyı azaltır, zihinsel yükü hafifletir, bedensel gerginliği düşürür, Kontrol etmeye çalışmayan biri daha rahat hareket eder, daha sakin karar alır, daha az savunmaya ihtiyaç duyar, sakinlik, birçok gözde özgüvenli duruş olarak yorumlanır.
İçsel Çatışmaların Azalması
Spiritüalist eğilim derinleştikçe, kişi kendisiyle daha dürüst bir ilişki kurar.Bu süreçte:, bastırılmış duygular fark edilir, gölge yönler kabul edilir, kusurlar inkar edilmez, İçinde sürekli mücadele olmayan biri daha net konuşur, daha az rol yapar, daha tutarlı davranır. Tutarlılık, özgüvenin en sessiz ama en güçlü göstergesidir.
Ölüm ve Geçicilik Farkındalığı
Spiritüalist düşünce, insanı kaçınılmaz bir gerçekle yüzleştirir. Her şey geçicidir. Bu farkındalık, paradoksal biçimde insanı zayıflatmaz aksine rahatlatır. Geçici olduğunu bilen biri hatalarından daha az korkar, riskleri daha sakin değerlendirir, küçük tehditleri büyütmez. Bu tavır, “hiçbir şeyden korkmuyor” gibi algılansa da, aslında korkunun yönetilmesidir.
Manevi Ego ile Gerçek Özgüvenin Ayrımı
Burada kritik bir sınır vardır. Manevi Ego, Kendini diğerlerinden daha bilinçli görme, Sürekli öğretme ihtiyacı, Eleştiriye kapalı olma “Ben biliyorum” dili, Bu yapı özgüven değil, egonun ince bir savunmasıdır.
Gerçek Spiritüel Özgüven
Sessizdir, Öğüt vermez, Kendini tanımlamaz, Gerekirse geri çekilir, Gerçek özgüven, dikkat çekmez; ama ortamı dengeler.
Enerji Ekonomisi ve Duruş
Spiritüalist insanlar enerjilerini rastgele harcamazlar. her tartışmaya girmezler, her yanlışta müdahale etmezler, her ilişkide kendilerini tüketmezler
Bu seçicilik, mesafe yaratır. Mesafe ise çoğu zaman güç olarak algılanır. Aslında olan şudur. İnsan, enerjisini korumayı öğrenmiştir.
Spiritüalist insanların özgüvenli görünmesinin nedeni
Daha zeki olmaları değil, her şeyi bilmeleri değil, hayattan kopuk olmaları hiç değil, Bu özgüven, içeride azalan savaşın, dışarıda sakin bir duruşa dönüşmesidir. Sessizdir. Gösterişsizdir. Ama hissedilir. Ve genellikle şu cümleyle özetlenebilir. “Ben kendimle uğraşmayı bıraktım.”
