Yıllar boyunca aynı saatte uyanıp aynı kapıdan çıkmaya alışmış bir insan için bir gün o kapının açılmaması, beklenmedik bir sessizlik yaratır; çalışma hayatının gürültüsü çekilince, evin duvarları daha fazla konuşur, zaman daha yavaş akar ve insan kendi iç sesini yıllar sonra ilk kez bu kadar net duymaya başlar. Bu yeni düzen çoğu kişide garip bir hafiflik ile açıklaması zor bir boşluğu aynı anda getirir; çünkü iş yalnızca para kazanmak değildir, aynı zamanda ritim, amaç, çevre, rutin ve varoluş hissi de demektir. Rutin gidince insan bir anlığına kendini yönsüz bir kuş gibi hissedebilir; günler birbirine benzemeye, saatler uzamaya başlar ve kişi çoğu zaman “Acaba ben şimdi kimim?” sorusuyla ister istemez yüzleşir.
Oysa bu dönem, sanıldığının aksine bir bitiş değil, insanın kendine en çok yaklaşabildiği başlangıç noktasıdır; dışarıdaki gürültü çekildiğinde, iç dünyanın fısıltıları duyulur, ertelediği hayaller göz kırpar, hobiler yıllar sonra ses verir ve insan yeniden şekillenebilme gücünü fark eder. Bu süreçte küçük adımlar çok değerlidir: Her gün kısa bir yürüyüş yapmak, yeni bir ilgi alanı seçmek, kitap okurken notlar almak, basit bir spor rutini oluşturmak, evin bir köşesini yenilemek ya da bir günlüğe düşünceleri dökmek bile ruhu tekrar canlandırır. Asıl mesele, yıllarca dış dünyaya göre kurulmuş temponun yerine bu defa tamamen kendine ait bir ritim koyabilmektir.
Kendine şu hatırlatılmalıdır; “Boşluk hissediyorum” demek güçsüzlük değil, dönüşümün kapısıdır; yıllarca iş hayatının gölgesinde kalan benlik yavaş yavaş görünür olmaya başlar. Sosyal çevre daraldığında dostlukları bilinçli seçmek, yeni insanlarla tanışmak ya da önce kendinle kaliteli zaman geçirmek iyileştirici olabilir. Evde geçirilen bu yeni dönem, insanın hayatını sadeleştirip yeniden kurgulayabileceği nadir bir zaman aralığıdır; fark edilirse bir yük değil, büyük bir fırsattır.
Belki de en önemli tavsiye şudur; Kendine sabır göster, çünkü uzun yıllar koşmuş bir beden ve zihin bir günde durmayı öğrenemez. Yavaşla, hisset, dinlen, yeniden doğ çünkü hayatta hiçbir dönem geç kalmış sayılmaz, her sessizlik başka bir başlangıcın nefesidir.
