Tyche, Yunan mitolojisinde düzenli bir kader anlayışına meydan okuyan, insanın planlarıyla evrenin keyfi arasındaki o ince ve huzursuz boşlukta duran bir tanrıça olarak, ne tamamen kör bir rastlantıyı ne de mutlak yazgıyı temsil eder; o daha çok, iradenin sınırlarına çarpan hayatın ani yön değiştirme anıdır. Kökeni farklı anlatılarda değişkenlik gösterir; bazı metinlerde Okeanos ile Tethys’in kızı, bazılarında ise Zeus’un çocuğu olarak geçmesi, Tyche’nin zaten başlı başına belirsizlikten doğduğunu gösterir, çünkü onun soy ağacı bile net değildir ve bu belirsizlik, mitolojik karakterinin ayrılmaz bir parçasıdır.
Tyche çoğu tasvirde elinde cornucopia (bolluk boynuzu) taşırken betimlenir; ancak bu bolluk, emekle kazanılmış bir refahı değil, beklenmedik anda gelen ya da aynı hızla kaybolabilen bir talihi simgeler, yani Tyche’nin sunduğu armağan, kalıcılıktan çok olasılık taşır. Başındaki mural taç ise özellikle önemlidir; bu taç, şehir surlarını temsil eder ve Tyche’nin yalnızca bireysel şansı değil, kentlerin, imparatorlukların ve toplulukların kolektif kaderini de yönettiğine işaret eder, bu yüzden Antik Yunan dünyasında her büyük şehrin neredeyse kendine özgü bir “Tyche” tasviri bulunur ve şehirlerin refahı onun yüz ifadesiyle anlatılırdı.
Tyche’nin en çarpıcı yönlerinden biri, onun hem iyi hem de kötü sonuçların kaynağı olarak görülmesidir; zira mitoloji onu ahlaki bir süzgeçten geçirmez, çünkü Tyche adil olmak zorunda değildir, ders vermek gibi bir niyeti yoktur ve tam da bu nedenle insan için sarsıcıdır, çünkü kontrol edilemeyen her şey gibi anlam yüklenmek zorunda kalır. Romalılar onu Fortuna adıyla daha da merkezî bir figüre dönüştürmüş, dönen çarkıyla birlikte betimleyerek talihin sabit değil, sürekli hareket hâlinde olduğunu vurgulamışlardır; burada çark, yalnızca yükseliş ve düşüşü değil, insanın bulunduğu noktanın geçiciliğini de simgeler.
Felsefi okumalar açısından Tyche, Antik Çağ insanının şu sessiz farkındalığını taşır: her şey akılla açıklanamaz; ne kadar plan yapılırsa yapılsın, hayatın bir kısmı her zaman hesap dışıdır ve insanın olgunlaşması, Tyche’yi yenmekle değil, onun varlığını kabullenmekle başlar. Tyche’nin en derin mesajı şudur: şans, ne tamamen tesadüftür ne de tamamen kader; o, hazırlıklı olanla olmayanı ayıran, cesareti ödüllendirip bazen de anlamsızca sınayan bir eşik halidir ve insan, bu eşiği kontrol edemese bile onunla nasıl yürüdüğünü seçebilir.
