Birey için en kutsal anayasal hak, hiç kuşkusuz yaşama hakkıdır. Çünkü yaşam hakkı, diğer tüm hakların kullanılabilmesi için temel bir ön koşul niteliği taşır. İnsan, varlığını sürdüremediği takdirde düşünce özgürlüğünden, eğitim hakkından, mülkiyet hakkından ya da seçme-seçilme hakkından söz etmek mümkün değildir. Bu nedenle yaşama hakkı, bireyin insan olma onurunun en somut ifadesi olarak kabul edilir ve devletin en asli görevi, bu hakkı her koşulda korumaktır.
Yaşama hakkının kutsallığı, yalnızca bireyin kendi varlığını sürdürmesiyle sınırlı değildir; aynı zamanda toplumun barış, güvenlik ve adalet içinde varlığını devam ettirmesinin de temel şartıdır. Devlet, bireyin yaşamını korumakla yükümlü olduğu gibi, bu hakkı tehdit eden her türlü duruma karşı önlem almakla da sorumludur. Bu bağlamda yaşama hakkı, bireyin özgürlüklerini kullanabilmesi için bir zemin oluşturur ve diğer tüm hakların üzerinde bir şemsiye gibi durur. Dolayısıyla birey için en kutsal anayasal hak, yaşamın dokunulmazlığını güvence altına alan yaşama hakkıdır; çünkü bu hak olmadan ne özgürlüklerden ne de demokrasiden söz edilebilir.
Yaşama hakkı, diğer tüm hakların kullanılabilmesi için temel bir zemin oluşturur. Örneğin ifade özgürlüğü, bireyin düşüncelerini açıklayabilmesi ve toplumsal tartışmalara katılabilmesi için yaşama hakkının güvence altında olmasını gerektirir. Eğer bireyin yaşamı tehdit altındaysa, düşüncelerini özgürce dile getirmesi de anlamını yitirir. Aynı şekilde din ve vicdan özgürlüğü de ancak bireyin güvenli bir şekilde varlığını sürdürebildiği ortamda gerçek anlamda kullanılabilir.
Bunun yanında eğitim hakkı da yaşama hakkına bağlıdır. Bir birey, yaşamı korunmadığı sürece eğitim alma imkanına sahip olamaz; dolayısıyla bilgiye ulaşma ve kendini geliştirme fırsatları da ortadan kalkar. Mülkiyet hakkı ise bireyin yaşamını sürdürmesiyle doğrudan ilişkilidir, çünkü mülkiyet ancak yaşayan bir birey tarafından korunabilir ve kullanılabilir. Kısacası, yaşama hakkı olmadan diğer tüm haklar soyut bir kavramdan öteye geçemez.
Sonuç olarak yaşama hakkı, anayasal düzenin en kutsal ve en temel taşıdır. Bu hak, bireyin insan onurunu korur ve diğer tüm hakların kullanılabilmesi için bir güvenlik alanı sağlar. Devletin görevi, yalnızca bu hakkı tanımak değil, aynı zamanda onu aktif olarak korumaktır. Böylece birey, özgürlüklerini kullanabilir, toplum içinde eşit bir şekilde var olabilir ve demokrasinin gerçek anlamda işlemesine katkıda bulunur.
