Denizin Ortasında Donmuş Gözler
1947 yılı… Endonezya açıklarında, Malakka Boğazı’ndan geçen ticaret gemileri garip bir telsiz sinyali aldı.
Kısa, kesik ve boğuk cümlelerdi:
“Tüm subaylar ve kaptan ölü… muhtemelen tüm mürettebat da…”
Bir sessizlik… ardından son bir kelime:
“Ölüyorum.”
Ardından sinyal kesildi. Sinyali alan gemilerden biri Silver Star hemen bölgeye yöneldi.
Okyanusun ortasında, sessizce süzülen SS Ourang Medan isimli bir yük gemisiyle karşılaştılar.
Gemi sanki hayalet gibiydi; motorları durmuş, rüzgarla sürükleniyordu.
Korkunun Donduğu Bir Sahne
Kurtarma ekibi güverteye çıktığında gördükleri manzara akıllarına kazındı. Tüm mürettebat ölüydü.
Ama bu bir savaş sahnesi gibi değildi cesetlerin yüzlerinde dehşet dolu ifadeler, gözleri açık, kolları garip şekilde yukarı kalkmıştı.
Hiçbirinde darbe, yara, silah izi yoktu. Hayvanlar bile ölmüştü.
Radyo odasında, telsiz operatörü hala elini tuşa basmış şekilde oturuyordu donmuş bir çığlık gibiydi.
Gizemli Son
Silver Star mürettebatı gemiyi çekmeye çalıştı ama kısa süre sonra gemi içinde yangın başladı.
Alevler hızla büyüdü, zincirleri koptu ve Ourang Medan birkaç dakika içinde patlayarak battı.
Geminin enkazına bir daha kimse ulaşamadı.
Ne Oldu?
Resmî kayıtlar bile bu olayda sessiz.
Bazı teoriler şöyle:
Geminin gizlice kimyasal ya da sinir gazı taşıdığı, Mürettebatın zehirli gaz sızıntısından etkilendiği,
ya da doğaüstü bir manyetik alanın ani etkisiyle öldükleri.
Ama belgeler o kadar az ki, bazı araştırmacılar geminin hiç resmi kayıtlarda yer almadığını, dolayısıyla tamamen gizli bir askeri görev olabileceğini öne sürüyor.
Deniz, bazen gördüğünü saklar; bazen de gizlediğini geri vermez.
Ourang Medan, “ölüm” kelimesinin bile tanımlayamadığı bir sessizliği simgeliyor.
Belki de bu olay, doğanın değil bilinmeyenin gücüyle yazılmış bir hikayedir.
