Balon insana aynı anda hem hafiflik hem kırılganlık hissettirir; ele alındığında içi dolu ama ağırlığı yok gibidir, yükselir, süzülür, bulunduğu ortamı bir anlığına çocuklaştırır ve sanki her şey mümkünmüş hissi yaratır ama tam da bu yüzden huzursuz bir tarafı da vardır, çünkü ne kadar neşeli görünürse görünsün tek bir temasla yok olabileceğini hatırlatır.
Balon biraz geçici mutluluk gibidir; parlaktır, dikkat çeker, insanın içini anlık bir sevinçle doldurur ama kalıcı olma iddiası yoktur, o yüzden ona bakarken insan farkında olmadan birazdan bitecek duygusunu da taşır. Çocukken umut ve oyun çağrıştırır, büyüdükçe kaçan fırsatları, tutulamayan sevinçleri, eldeyken kaybolan şeyleri hatırlatır ve belki de bu yüzden balon hem gülümsetir hem içte hafif bir sızı bırakır.
En çok da şunu hissettirir; her şey yükselebilir ama her şey dayanıklı değildir, bazı şeyler sadece güzel oldukları için vardır ve onları sıkı sıkı tutmaya çalıştıkça patlama ihtimali artar. Balon, insanın hayata dair en eski sezgilerinden birini sessizce fısıldar: Hafif olan şeyler özgürdür ama bedeli kırılganlıktır.
