Amour (2012 Michael Haneke) Duygusal Drama
Michael Haneke’nin yönettiği, izleyicide sessiz ama derin bir etki bırakan en güçlü duygusal filmlerden biridir. Yüzeyde yaşlı bir çiftin hikayesi gibi görünür ama aslında aşkın, sadakatin, yaşamın sonuna kadar sürme cesaretinin en sade halidir.
Paris’te, 80’li yaşlarında kültürlü bir çift (Georges ve Anne) emekliliklerini huzurla sürdürmektedir. Bir sabah, kahvaltı sırasında Anne bir anda donakalır, gözleri boşluğa bakar, sonra hiçbir şey olmamış gibi normale döner. Kısa süre sonra felç geçirdiği anlaşılır. Anne’in sağ tarafı tutmaz olur, konuşması bozulur. Georges, onu hastaneye yatırmak yerine söz verdiği gibi evde bakmak ister. Film, bu kararın ardından geçen dönemi (iki insanın sessiz direnişini) anlatır. Dışarıdan kimsenin girmediği bir dairede, sadece sevgi, sabır, utanç, acı, geçmiş ve ölüm vardır. Son sahnelerde Georges, tüm çaresizliğine rağmen eşinin istediğini yapar. Onun ölümünü bir kayıp değil, bir tamamlanma olarak yaşar ve sonunda, hayalin ve hatıranın iç içe geçtiği sessiz bir vedayla film biter.
Film gerçek aşkın tanımını değiştirir. Aşk artık birlikte yaşamak değil, birlikte sona kadar kalmak olur. Oyunculuklar doğal, kamera neredeyse tanık gibidir. Duygusal derinliğine bakıldığında gözyaşı değil, sessiz sarsıntı yaratır. Hayata bakışı değiştirir. Sevgi, yaşlılık, hastalık, ölüm kavramlarını daha empatik görmeye başlarız. Film bittikten sonra sessizlik bile yankı gibi sürer.
