Modern dünyanın hızına yetişmeye çalışırken nefesimizin bile kısaldığı, telefon seslerinin kalp ritmimizi yönettiği, şehir ışıklarının gecenin karanlığını bile unutturduğu bu çağda, bir topluluk var ki zamanla kavga etmeyi bırakmış, onunla barış yapmış; teknolojiye meydan okuyarak değil, ondan uzak durarak kendi iç huzurunu koruyan Amishler, aslında yaşadıkları sade hayatla bize çok çarpıcı bir soru yöneltiyor: “Kolaylık gerçekten mutluluk mu getiriyor, yoksa sadece bizi daha hızlı tüketilen varlıklara mı dönüştürüyor?”
Elektrik kullanmayan evler, at arabalarıyla yapılan yolculuklar, el emeğiyle işlenen topraklar… İlk bakışta geri kalmışlık gibi görünen bu tercihler, aslında insanın kendi emeğini, kendi ritmini ve topluluk bağlarını kutsama çabasının bir parçası. Onlara göre teknoloji sadece işleri hızlandırmıyor; aynı zamanda insanı kendi özünden, komşusundan, hatta Tanrı’dan uzaklaştırabilecek bir dikkat dağıtıcıya dönüşebiliyor. Bu yüzden Amish yaşamı, modern dünyanın “daha fazla, daha hızlı, daha yeni” baskısına karşı sessiz ama çok güçlü bir cevap niteliğinde.
Amish gençlerinin yetişkinliğe geçişte yaşadığı Rumspringa ise belki de bu topluluğun en şaşırtıcı yönü; çünkü sanıldığı gibi kapalı bir dünyada insanlar yetiştirmiyorlar, aksine gençlerine modern hayatı bizzat deneyimleme özgürlüğü tanıyorlar. Şehirleri geziyorlar, teknolojiyi kullanıyorlar, hızın cazibesini tadıyorlar… Ve belki de en ilginci, büyük bir bölümü tüm bu deneyimlerden sonra kendi köylerine geri dönmeyi seçiyor; çünkü dışarıdaki parlaklık kısa süre sonra ruhu yoran bir gürültüye dönüşürken, Amish topluluğunun sunduğu dinginlik gerçek bir “ait olma” hissi yaratıyor.
Amishler hiçbir slogan atmadan, hiçbir ideolojik tartışmaya girmeden bize ayna tutuyor aslında; onların sadeliği bizim fazlalıklarımızı, onların sessizliği bizim gürültümüzü, onların birlik duygusu bizim yalnızlığımızı görünür kılıyor. Şehirde her yere yetişmeye çalışırken hissettiğimiz o iç sıkışmasının nedenini, bir Amish köyünde bir gün geçirince anlıyoruz: Biz hızlandıkça hayatı kaçırıyoruz, onlar yavaşladıkça hayatı yakalıyor.
Ve belki de bu yüzden Amishler, modern çağın ortasında sessizce duran en radikal sorudur: “Gerçekten yaşıyor muyuz, yoksa sadece koşturuyor muyuz?”
